Τετάρτη 6 Μαρτίου 2013

Ημερα κατά της ενδοσχολικής βίας

Ημέρα κατά της ενδοσχολικής βίας η σημερινή και η τάξη μας την τίμησε όπως έπρεπε.
Αρχικά υποδεχτήκαμε μια νέα συμμαθήτρια στην τάξη μας πρωί πρωί.


Η Αφροδίτη , αφού κάθισε δίπλα στην Ιωάννα Τ. , παρακολούθησε το μάθημά μας , βγήκε στο διάλειμμα με τα κορίτσια και έκανε ό,τι ακριβώς έκαναν και τα υπόλοιπα 6χρονα παιδιά της τάξης μας!
Την 4η ώρα διαβάσαμε ένα παραμύθι από το ΕΨΥΠΕ " Η Μόνα σε καινούριο σχολείο".
Η ιστορία εδώ
Το παραμύθι το διάβασα εγώ στα παιδιά μα υπάρχει και έκδοση με αφηγήτρια εδώ

Η ιστορία της Μόνας της χελώνας μας έβαλε σε σκέψεις ...
Πόσο επηρεάζουν τα λόγια μας;
Πονάνε οι λέξεις;

 

Καθίσαμε λοιπόν στον κύκλο μας και αφού μιλήσαμε λιγάκι για το παραμύθι που ακούσαμε κάναμε ένα πείραμα. Όλοι είπαμε στην Αφροδίτη, τη νέα μας συμμαθήτρια, μια άσχημη κουβέντα, μια κουβέντα που πληγώνει κι εμάς όταν την ακούμε . Καθένας που έλεγε μια κουβέντα , έσκιζε και ένα κομμάτι από την Αφροδίτη.

 
 
 
 
Στο τέλος του κύκλου η Αφροδίτη ήταν "κομμάτια". Παρατηρήσαμε πως κάθε μας κουβέντα έκανε μεγάλο κακό στη νέα μας φίλη.
Έπειτα αναρωτηθήκαμε αν θα υπήρχε κάποιος τρόπος να την κάνουμε ξανά όπως ήταν πριν, αν μπορούσαμε να τη γιατρέψουμε. Όλα τα παιδιά κατάλαβαν πως έπρεπε να την κολλήσουμε όμως αυτό δεν έφτανε και όπως επεσήμανε η Γεωργία, χρειαζόταν μαζί με το σελοτέιπ να λέμε και μια καλή , γλυκιά κουβέντα στην Αφροδίτη μας.
 
 
 
 
 
 
Έτσι κι έγινε! Καθένας με τη σειρά του και πάλι κολλούσε το κομμάτι του με τα υπόλοιπα μέχρι που "ξαναφτιάξαμε" την  Αφροδίτη.
 
 

Στην ερώτηση αν η Αφροδίτη ήταν και πάλι όπως πριν , ένα εκκωφαντικό ΟΧΙ ήχησε στην τάξη. Ρώτησα τα παιδιά γιατί και οι απαντήσεις ήταν πολλές. Όλες όμως είχαν το ίδιο συμπέρασμα: μπορεί με μια συγνώμη και μια γλυκιά κουβέντα να γιατρεύουμε τις πληγές, αλλά τα σημάδια μένουν.

 Καταλήξαμε λοιπόν στο συμπέρασμα πως είναι καλύτερα να προσέχουμε τα λόγια μας, να μην ξεστομίζουμε πικρές κουβέντες,  γιατί ίσως να μπορέσουμε να επανορθώσουμε για το λάθος μας μα το σημάδι θα είναι πάντα εκει...

Και με την Αφροδίτη τι έγινε;

Η Αφροδίτη βρήκε τη θέση της στην είσοδο της τάξης μας , για να μας υπενθυμίζει με τα "σημάδια " της τη σωστή συμπεριφορά!

 

Όσοι συνάδελφοι θέλουν να κάνουν κάτι παρόμοιο επισημαίνω πως μερικά παιδιά είναι εξαιρετικά ευαίσθητα και η διαδικασία του σκισίματος ίσως να τα σοκάρει (ειδικά αν τα παιδιά είναι πολύ μικρά και κυρίως επειδή για να πετύχει το πείραμα τα παιδιά πρέπει να αγνοούν το σκοπό της παρουσίας της Αφροδίτης μέσα στην τάξη). Το καλό είναι ότι η διαδικασία των άσχημων κουβέντων ελαφραίνει το κλίμα αρκετά. 


6 σχόλια:

  1. ΥΠΕΡΟΧΟ!!!!!!!!!!!!!!!!ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ !!!!!!!!!!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ιωάννα διάβασα την ανάρτησή σου και με συνεπήρε...........
    τόσο απλά με τόσα μηνύματα και συναισθήματα.........
    απλά καταπληκτική δουλειά ......
    χίλια μπράβο!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ιωάννα ,σου βγάζω το καπέλο!!!Όχι μόνο εξαιρετική προσέγγιση αλλά και ο τρόπος που το προσέγγισες στα παιδιά της Α΄τάξης εκπληκτικός!!!!Μπράβο σου ,επιτέλους μια δασκάλα που "σήκωσε "τα παιδιά από τα θρανία !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή